Simon Vinkenoog

Mundus vult decipi

Wie strooit ons zand in de ogen?
Waken wij terwijl wij dromen,
Weten wij ooit thuis te komen?

Spervuur en stormvloed versperren de horizon,
willen we weten hoe het vergeten begon,
moet alles altijd, telkens weer
opnieuw worden uitgevonden?

Niet slechts het zeewater loopt de spuigaten uit,
geen dag of maand zonder overhaast besluit:
hoe vaardigen wij de Angstbezwering uit?

Hoeveel verdragen van handtekening te voorzien,
hoeveel woorden van kracht nooit meer te horen,
wie weet welke woorden de dichter moet verzinnen
als niemand meer weet waar te beginnen?

De oertaal die van wikken, wegen, wanten weet
En tussen de regels steeds verder leest
Stelt vele steekproefvragen:

Wie heeft de eerste steen gelegd, 
wie heeft de eerste paal geslagen?
Wie breekt voor het eerst
een fles tegen de plecht
van een schip dat eeuwig blijft varen?

Wie schrijft het eerste liefdesgedicht,
Wie zingt het eerste levenslied,
wie durft zijn dromen hardop volgen,
wie maakt voor het eerst geschiedenis
En wat maakt dat uit,
Als het eenmaal zó ver is?...